Νέο Πικοδρέπανο

Με ενθουσιασμό έγινε δεκτό από τη διεθνή κοινότητα το νέο πικοδρέπανο. Οι οπαδοί του εμπνευσμένου αυτού συμβόλου, που με μία απλή, αναγνωρίσημη σύνθεση, αποτυπώνει το συνδιασμό εξυπνάδας, στρατιγικής αλλά και ασυμβίβαστης επαναστατικότητας, θάρους και παρησίας, δυναμισμού αλλά και ποιητιτικής αισθαντικότητας, μπορούν να το θαυμάσουν για όσο τους αρέσει. Διότι τώρα το νέο πικοδρέπανο διατήθεται από αυτό εδώ το μπλογκ σε ψηφιακή μορφή. Απολάυστε το:

Έκδοση για το web:

'Εκδοση για μπλουζάκι:

Ημερολόγιο

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

στις 6/11 (ευρωπαϊκό σύστημα) παρουσιάζομαι φαντάρος. Τί σχέση έχει αυτό με το bridge?

Στις 27/10 παίζω bridge στην Κέρκυρα. Στις 3/11 παίζω bridge στην Αθήνα. Φαντάρος παρουσιάζομαι, μάλλον, στη Χίο. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Ηράκλειο Κρήτης. Το bridge με ταξιδεύει...

Μερικές φορές κάνω κάποιες έμμονες σκέψεις, που οι αστρολογο-παθείς λένε ότι ταιριάζουν με το ζώδιό μου.
Σκεφτόμουνα, λοιπόν, ότι θα πρέπει να υπάρξει, κάποια στιγμή, κάποια μετάφραση του όρου bridge στα ελληνικά. Το "γέφυρα" είναι γελοίο, οπότε προτείνω το "συμβολογιόφυρο". Μη με παρεξηγείτε, είναι ένα πρώτο δοκιμαστικό όνομα για να ξεκινήσει η διαδικασία της αναζήτησης ονόματος :)

Μερικές άλλες φορές, σκέφτομαι πιο πρακτικά ζητήματα, όπως το πως θα καταφέρω μέσα σε 10 μέρες να παίξω bridge και να παρουσιαστώ φαντάρος σε 3 διαφορετικά και απομακρυσμένα μεταξύ τους μέρη της χώρας, ενώ βρίσκομαι σε καποιο άλλο, εντελώς άσχετο μέρος. Το πλάνο είναι ως εξής: 26/10 μπαίνω στο καράβι με το αμάξι μου φορτωμένο με όλα μου τα πράγματα. Το πρωί, 27/10, είμαι στον Πειραιά και οδηγώ μέχρι την Ηγουμενίτσα, όπου παρατάω το αμαξάκι μου στο έλεος του Αλάχ (βασικά, ίσως βρεθεί κάποιος φίλος να το προσέχει). Την ίδια ημέρα ξεκινάω να παίζω με το φίλο μου το Δημήτρη. Την Κυριακή ή τη Δευτέρα, ξεκινάει η επιστροφή. Την ίδια ημέρα μπαίνω στο καράβι για Χίο, όπου φτάνω ίσα ίσα για να ξεφορτώσω και να αφήσω το αμάξι, 1-2 μέρες όλο κι όλο. Στις 2/11 ξαναμπαίνω στο καράβι, ώστε στις 3/11 να είμαι Αθήνα. Εκεί παίζω για δυο μέρες, και στις 5/11 παίρνω το πλοίο και την κάνω για Χίο ξανά. Παρουσιάζομαι φρεσκοξυρισμένος κατά το μεσημεράκι.

Είναι λίγο αγχωτικό, αλλά δεν θα ήθελα να φάω εντελώς αδρανής τις τελευταίες μου μέρες πριν παρουσιαστώ. Το bridge είναι η μεγαλύτερη μου ελπίδα για να περάσω το στρατό χωρίς πολλές απώλειες. Πρέπει κάτι να έχω να κάνω, αλλιώς θα πήξω εκεί μέσα, απλό δεν είναι;

Δεν βάλατε μυαλό!

Ο ΠΛΗ κατέβασε δύο ομάδες στο κύπελο Ελλάδος, μια στην 1-5 και μία στην 1-11. Η Δεύτερη δεν έσκισε, και είναι λογικό, το μπριτζ στην Ελλάδα έχει κάνει βήματα προόδου τελευταία και το επίπεδο έχει ανέβει. Στην 1-5, όμως, το πήραμε με σχετική άνεση.
Στη φωτογραφία βλέπετε εμένα κατά τη διάρκεια της απονομής.

ΟΚ, η αλήθεια είναι πως στη φωτογραφία βλέπετε το Ζαγοράκη να σηκώνει το Ευρωπαϊκό στην Πορτογαλία το 2004. Εμείς δεν πήραμε ακόμα το κυπελάκι στα χέρια. Όμως, βγήκαμε πρώτοι στην 1-5. Η ομάδα μου, εκτός από εμένα και το συμπαίκτη μου, είχε ακόμα μία κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη με τον κάζουαλ συμπαίκτη της από το Ηράκλειο, κι έναν ακόμα Ηρακλειώτη παίκτη με τον Ιταλό συμπαίκτη του. Είχαμε, δηλαδή, κάποιες όχι 100% Κρητικές προσθήκες. Να σημειώσουμε ότι ούτε κι εγώ είμαι Κρητικός, ούτε κι ο συμπαίκτης μου (αν και έχει κάποιες ρίζες). Εξάλλου, σημασία δεν έχει η καταγωγή, αλλά το να διαλύσεις τους αντιπάλους σου, με όποια πλευρά κι αν παίζεις.

Η διοργάνωση είχε δύο φάσεις, μία ομίλων και μία νοκ-άουτ. Η πρώτη φάση είχε 5 αγώνες, εκ των οποίων παίξαμε 4, γιατί κάποια ομάδα δεν παρουσιάστηκε. Τον πρώτο αγώνα που παίξαμε, τον χάσαμε 16-14. Από εκεί και πέρα, όμως, πήραμε μπροστά. Δεν χάσαμε κανέναν άλλο παιχνίδι, με αποκορύφομα τον τελευταίο αγώνα απέναντι στην (μέχρι εκείνη τη στιγμή πρωτοπόρα) ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Περάσαμε πρώτοι από τον όμιλο, κερδίσαμε, όχι εύκολα, αλλά σαφώς, τους δεύτερους του άλλου ομίλου, και δυαλύσαμε τη συμπαθέσταση αλλά ίσως λίγο αγχωμένη ομάδα του Βόλου στον μεγάλο τελικό. Στο πρώτο ημίχρονο του τελικού κερδίζαμε μεν, αλλά όχι με τόσο μεγάκη διαφορά. Η μεγάλη διαφορά στο τελικό σκορ οφείλεται, πιθανότατα, στο ότι το ζευγάρι που αντιμετωπίσαμε εγώ με το συμπαίκτη μου αποφάσισε να ρισκάρει, κι αγόραζε όλα τα συμβόλαια μανς, χωρίς να έχει ούτε τους πόντους, ούτε τα κρατήματα. Τους αφήναμε ακοντράριστους να μπαίνουν 2 και 3 μέσα, και εξασφαλίσαμε την κούπα.

Επόμενες δραστηριότητες περιλαμβάνουν, πιθανότατα, τη συμμετοχή στο τουρνουά Αρβανιτάκη στην Κέρκυρα, με άλλο συμπαίκτη, γιατί αυτόν που έχω τον βαρέθηκα :) (όχι Μάνο, δε σε βαρέθηκα, εξ΄αλλου μόνο εσύ διαβάζεις, σποραδικά και που, αυτό το μπλογκ, δεν θα ήθελα να δημιουργήσω άσχημες εντυπώσεις στο μοναδικό μου αναγνώστη).

Επίσης, ντρέπομαι για ορισμένα από τα παλιότερα ποστς αυτού του μπλογκ, αλλά τα αφήνω για ιστορικούς λόγους. Κανείς πρέπει να μπορεί να θυμάται τί ήταν πριν γίνει αυτό που είναι τώρα.

Υ.Γ.: Οι φίλοι μου Λουκάς και Ευθυμία σήκωσαν, επίσης, την κούπα στην 1-8, συμμετέχοντας σε μία, όπως φάνηκε, πολύ καλή ομάδα. Συγχαρητήρια και σ' αυτούς.

Bridge with Fantoni

Τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέβρη έγινε κοντά στο Ηράκλειο το διεθνές εκδρομικό μπριτζιστικό ιβέντ του Φαντόνι. Εκτός από τον αγαπητό μας Φούλβιο, συμμετείχαν και μπόλικοι άλλοι σπουδαίοι μπριτζέρ παγκόσμιας κλάσης, αλλά και εθνικής φήμης. Γενικά, το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό, οπότε με τον πάρτνερ μου δεν είχαμε και πολύ μεγάλες απαιτήσεις. Ουσιαστικά, είμαστε ευχαριστημένοι που το ποσσοστό μας είναι πάνω από 40% :) Την πρώτη μέρα, μάλιστα, πήγαμε αρκετά καλά, πάνω από 50%, και πήραμε και μάστερ πόιντς, αφού η δυναμικότητά μας είναι πολύ χαμηλή.

Απέναντι στο Φαντόνι δεν τα πήγαμε πολύ άσχημα. Κάναμε ένα σωστό 3ΝΤ, κάναμε ένα λάθος μπαράζομαι 4 πίκες κοντρέ δύο μέσα, κάνανε κι αυτοί μία καθαρή μανς 4 πίκες, τίποτα το σπουδαίο, τελικά. Συνολικά, πάντως, την τρίτη μέρα φάγαμε ανελέητο ξύλο από σαφώς ανώτερους αντιπάλους.

Αυτά έγιναν στο όπεν ζευγών. Στο όπεν ομάδων κατέβηκα με μία τυχαία ομάδα, και συμπαίκτη τον Σίφη, τον οποίο μπορεί να δείτε δίπλα μου, στη φωτογραφία. Βγήκαμε τελευταίοι :) Την δεύτερη μέρα παραλίγο να χάσουμε την τελευταία θέση, αλλά φρόντισα να μη συμβεί κάτι τέτοιο.

Τα βράδυα ήταν πολύ ωραία, γιατί είχε νυχτερινά τουρνουάκια. Έπαιξα στα περισσότερα από αυτά με τον φίλο μου και πρώτο συμπαίκτη μου, τον Εμ. Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές το διασκεδάσαμε πολύ. Σε αυτά μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε στο χαλαρό με πολύ καλλύτερους παίκτες πίνοντας τη μπύρα μας. Από τις καλλύτερες στιγμές (και ιδέες) της διοργάνωσης.