Μετρώντας αντίστροφα...

Όταν στο σχολείο κάναμε έκθεση, οι δασκάλοι μου τη λέγανε για τα άσχημα γράμματα και την ανορθογραφία, αλλά σχεδόν πάντα ήταν ευχαριστημένοι από τη θεματολογία και τη σωστή κατανομή της πληροφορίας μέσα στο κείμενο. Σπανίως έβγαινα εκτός θέματος (ένα ολίσθημα στο οποίο κυλιούνται για χρόνια οι περισσότεροι μαθητές), και οι υποενότητες του κειμένου μου ήταν έυστοχα χωρισμένες σε παραγράφους, δομημένες με έναν τρόπο όχι μόνο σωστό, αλλά ορισμένες φορές και έξυπνο.

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι ένα τέτοιο άτομο, το οποίο μάλιστα ενηλικιώνεται πάνω στην έκρηξη του ίντερνετ και ζει εν μέρη στον περίεργο (εξ' ίσου βλακώδη - όπως και μαγικό) κόσμο της πληροφορίας, θα διατηρούσε αυτές της αρετές δόμησης του λόγου και στα νέα μέσα. Για παράδειγμα, όταν θα άνοιγε, κάποτε, ένα μπλογκ για το μπριτζ, θα ήταν όντως ένα μπλογκ για το μπριτζ. Και δεν θα ήταν αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι (τρόπος επικοινωνίας με τον συμπαίκτη - μεγάλε, τα μπλογκς δεν είναι γι αυτό το σκοπό). Πόσο μάλλον όταν στο μπλογκ αυτό αρχίζουν να εμφανίζονται οι εμπειρίες μου από το στρατό! Θέλω να πω, τί σχέση έχει αυτό με το μπριτζ;

Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές, και μπορώ να παραθέσω κάποιες:
- ο στρατός με έκανε να ψιλοεγκαταλήψω το μπριτζ, άρα το να γράφω γι αυτό είναι σαν να γράφω για το μπριτζ.
- οι εμπειρίες μου από το στρατό είναι κάτι που ταιριάζει περισσότερο στο χαρακτήρα του μέσου, απ' ό,τι η επικοινωνία με τον συμπαίκτη για να στήσουμε ένα καλό σύστημα αγοράς.
- έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι (έως κανένας) διαβάζουν αυτά που γράφω (αν υπάρχει κανείς, ας αφήσει κανένα σχόλιο :) ), οπότε μπορώ να γράφω ό,τι γουστάρω. Μπορώ ακόμα και να βρίσω on-line, όπως έκανε ο Πανούσης στο ραδιόφωνο όταν οι στατιστικές του έδειχναν ότι δεν τον ακούει κανείς: σκατά, πούτσος, μουνί, σκατά, πούτσος, μουνί, σκατά, πούτσος, μουνί.
- Ό,τι και να γράφω, το σημαντικό είναι να ΔΕΙΧΝΕΙ ωραίο κι όχι να είναι ενδιαφέρον. Ζούμε στην εποχή του θεάματος και της εξωτερικής εμφάνισης, γιατί θα πρέπει να μπλογκς μας να έχουν περιεχόμενο;
- Και νομίζω πως ΔΕΙΧΝΕΙ ωραίο.

Τέλος πάντω, αυτό που με απασχολεί τώρα είναι το πότε θα απολυθώ. Ένας φίλος συμφαντάρος έγραψε ένα φλασάκι για τη σειρά μας που μετράει αντίστροφα (κάντε κλικ στον τίτλο αυτού του κειμενακιού).