12.11.07

* F * I * N * E *

Αυτό είναι το τελευταίο post του συγκεκριμένου blog (και το πρώτο που γράφεται σε macbook). Η ιδέα του να ξεκινήσω ένα blog ήταν δική μου, αλλά δεν το ήθελα πραγματικά. Ξεκίνησα αυτό το blog για να επικοινωνώ για το bridge με τον partner μου (οι πολλές αγγλικές λέξεις σε ελληνικό κείμενο είναι κακόγουστο style γραψίματος, πάντως). Στην πραγματικότητα, ήξερα από την αρχή ότι τα blogs δεν είναι για να επικοινωνείς με ΕΝΑ (1) άτομο ή για να κάνετε μαζί κάποια εργασία/δουλειά/μπριτζιστικό σύστημα. Ήξερα ότι στην εποχή μας υπάρχουν άλλα εργαλία γι αυτή τη δουλειά. Ήξερα τί είναι το μπλογκ και τί ρόλο βαράει.

Όμως, ενώ ήθελα να μιλήσω, δεν είχα τί να πω. Έτσι, έκανα αυτό που κάνουν όλοι όσοι θέλουν να γράψουν και δεν έχουν τί να πουν: έγραψα για τον εαυτό μου. Ωστόσο, όταν κάποιος γράφει για τον εαυτό του, το κάνει καθρευτίζοντας τον κόσμο γύρω του. Ό,τι έχει μέσα του είναι ανάκλαση κάποιας αίσθησης, κάποιου γεγονότος, κάποιας εικόνας, λέξης ή μυρωδιάς από τον έξω κόσμο. Τελικά, όταν γράφεις για τον εαυτό σου, γράφεις, κατά βάθος, για τους άλλους. Δηλαδή όχι πάντα. Ας μην περιορίζουμε με αφορισμούς τις δυνατότητες του σύμπαντος.

Μετά από την περιπέτεια του στρατού, απολύθηκα. Τώρα είμαι απολυμένος. Τί σημαίνει αυτό; Τίποτα. Δεν ξέρω τί θα κάνω επαγγελματικά ή που θα βρίσκομαι του χρόνου, το οποίο είναι λίγο αγχωτικό, αλλά από την άλλη με κρατάει νέο. Με κάνει να νιώθω πως οι δυνατότητες είναι πολλές. Σε ένα ή σε 5 χρόνια μπορεί να είμαι οτιδήποτε!

Προς το παρόν πήρα την απόφαση να κλείσω αυτό το blog κι ίσως να ανοίξω ένα άλλο (ίσως και όχι). Χερετώ τους λίγους φίλους που με διαβάζανε, ελπίζω να τα πούμε κι από κοντά σύντομα (από εμάς εξαρτάται). Άντε, τσάου.

31.7.07

Σπασμένη κατοστάρα

Ε, ναι λοιπόν, σπάσαμε την κατοστάρα!!!

ΣΠΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΟΣΤΑΡΑ ΛΕΜΕ!!!

8.6.07

Μετρώντας αντίστροφα...

Όταν στο σχολείο κάναμε έκθεση, οι δασκάλοι μου τη λέγανε για τα άσχημα γράμματα και την ανορθογραφία, αλλά σχεδόν πάντα ήταν ευχαριστημένοι από τη θεματολογία και τη σωστή κατανομή της πληροφορίας μέσα στο κείμενο. Σπανίως έβγαινα εκτός θέματος (ένα ολίσθημα στο οποίο κυλιούνται για χρόνια οι περισσότεροι μαθητές), και οι υποενότητες του κειμένου μου ήταν έυστοχα χωρισμένες σε παραγράφους, δομημένες με έναν τρόπο όχι μόνο σωστό, αλλά ορισμένες φορές και έξυπνο.

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι ένα τέτοιο άτομο, το οποίο μάλιστα ενηλικιώνεται πάνω στην έκρηξη του ίντερνετ και ζει εν μέρη στον περίεργο (εξ' ίσου βλακώδη - όπως και μαγικό) κόσμο της πληροφορίας, θα διατηρούσε αυτές της αρετές δόμησης του λόγου και στα νέα μέσα. Για παράδειγμα, όταν θα άνοιγε, κάποτε, ένα μπλογκ για το μπριτζ, θα ήταν όντως ένα μπλογκ για το μπριτζ. Και δεν θα ήταν αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι (τρόπος επικοινωνίας με τον συμπαίκτη - μεγάλε, τα μπλογκς δεν είναι γι αυτό το σκοπό). Πόσο μάλλον όταν στο μπλογκ αυτό αρχίζουν να εμφανίζονται οι εμπειρίες μου από το στρατό! Θέλω να πω, τί σχέση έχει αυτό με το μπριτζ;

Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές, και μπορώ να παραθέσω κάποιες:
- ο στρατός με έκανε να ψιλοεγκαταλήψω το μπριτζ, άρα το να γράφω γι αυτό είναι σαν να γράφω για το μπριτζ.
- οι εμπειρίες μου από το στρατό είναι κάτι που ταιριάζει περισσότερο στο χαρακτήρα του μέσου, απ' ό,τι η επικοινωνία με τον συμπαίκτη για να στήσουμε ένα καλό σύστημα αγοράς.
- έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι (έως κανένας) διαβάζουν αυτά που γράφω (αν υπάρχει κανείς, ας αφήσει κανένα σχόλιο :) ), οπότε μπορώ να γράφω ό,τι γουστάρω. Μπορώ ακόμα και να βρίσω on-line, όπως έκανε ο Πανούσης στο ραδιόφωνο όταν οι στατιστικές του έδειχναν ότι δεν τον ακούει κανείς: σκατά, πούτσος, μουνί, σκατά, πούτσος, μουνί, σκατά, πούτσος, μουνί.
- Ό,τι και να γράφω, το σημαντικό είναι να ΔΕΙΧΝΕΙ ωραίο κι όχι να είναι ενδιαφέρον. Ζούμε στην εποχή του θεάματος και της εξωτερικής εμφάνισης, γιατί θα πρέπει να μπλογκς μας να έχουν περιεχόμενο;
- Και νομίζω πως ΔΕΙΧΝΕΙ ωραίο.

Τέλος πάντω, αυτό που με απασχολεί τώρα είναι το πότε θα απολυθώ. Ένας φίλος συμφαντάρος έγραψε ένα φλασάκι για τη σειρά μας που μετράει αντίστροφα (κάντε κλικ στον τίτλο αυτού του κειμενακιού).

Ετικέτες , ,

7.2.07

Μεταθέσεις

Ήρθε ο καιρός να την κάνω από την Ξάνθη. Η προσεχής εβδομάδα θα έχει χαλάρωση και ταξίδια, και μετά θα πάω Χίο.



Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία είναι η μαγκούρα του Μπόρχες, χωρίς τη βοήθεια του οποίου (ή του οπίου;) οι ώρες θα είχαν περάσει πολύ πιο δύσκολα. Ο καιρός στο στρατό περνάει, η στιγμή δεν περνάει, μου είπε κάποτε κάποιος φαντάρος καθώς τον άλαζα στη σκοπιά.

14.1.07

Κουφώματα

Λοιπόν, μιας και δεν έχω τίποτα το μπριτζιστικό να πω, θα χρησιμοποιήσω αυτό εδώ το μπλογκ για να λέω μαλακίες που μου συμβαίνουν. Σήμερα π.χ. έκανα μια σκοπιά μούρλια. Ο καιρός έχει πάρει τα πάνω του, έχει γίνει ανοιξιάτικος, κι αν συνεχιστεί αυτό, θα ξαναγίνουμε άνθρωποι πολύ γρήγορα, πράγμα επικύνδινο όταν είσαι φαντάρος.

Εξάλλου, τί μπορεί να πει κανείς για τα παρακάτω;

http://youtube.com/watch?v=2AviD_0gzvw
http://youtube.com/watch?v=OOPe1esX9fY

Αν διαβάζει κανείς αυτά που γράφω, ας μου δώσει κανένα εξυπνούτσικο γρίφο να λύσω. Αυτός με τους 5 πειρατές ήταν καλός, αλλά τον έλυσα σε 1.5 βάρδια. Τον παραθέτω:

5 πειρατές βρίσκουν 100 χρυσά νομίσματα. Τώρα, σύμφωνα με το χρυσό κανόνα που όλοι οι πειρατές σέβονται τυφλά, θα πρέπει ο αρχαιότερος από αυτούς να προτείνει έναν τρόπο μοιρασιάς. Αν η πλειψηφία συμφωνήσει, τότε θα τα μοιραστούν όπως πρότεινε. Αν, όμως, έχουμε διαφωνία της πλειοψηφίας ή ισοβαθμία, ο αρχαιότερος πειρατής σκοτώνεται, κι η διαδικασία επαναλμβάνεται με τον επόμενο, σε αρχαιότητα, πειρατή.

Τώρα πρέπει να έχουμε υπόψην μας ότι οι πειρατές έχουν τις παρακάτω ιδιότητες (α) είναι λογικοί, (β) θέλουν να επιβιώσουν, (γ) είναι άπληστοι και (δ) είναι αιμοδιψείς. Με αυτή τη σειρά. Δηλαδή θέλουν να επιβιώσουν (β) περισσότερο απ' ό,τι είναι άπληστοι (γ) (λογικο... -α-), αλλά είναι περισσότερο άπληστοι (γ) απ' ό,τι είναι αιμοδιψείς. Τί θα προτείνει ο αρχαιότερος;

ΛΥΣΗ (όπως τη σκέφτηκα στη σκοπιά μου):
-----

Έστω μία αρίθμηση 1, 2, 3, 4, 5 από τον νεότερο στον αρχαιότερο.

Ο πειρατής 1 δεν κυνδινεύει να πεθάνει. Προκειμένου να κερδίσει όλα τα λεφτά, ελπίζει πως θα καταφέρει να προκαλέσει το θάνατο όλων των υπολοίπων πειρατών, πράγμα που θα ικανοποιήσει σε πρώτη φάση την απληστία του και στη συνέχεια την αιμοδιψότητά του (πως σκατά προφέρεται αυτό;).

Ο πειρατής 2, όντας λογικός, τα γνωρίζει αυτά. Ξέρει πως αν οι προτάσεις των 3, 4, 5 αποριφθούν, θα μήνει μόνος του με τον 1. Ο 1 θα απορίψει την πρότασή του, όποια κι αν είναι αυτή, κι έτσι ο 2 θα πεθάνει, πράγμα που δεν το θέλει. Θα ψηφίσει, λοιπόν, έτσι ώστε να γλυτώσει το τομάρι του, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Ο πειρατής 3 σκέφτεται ότι αν οι 4 και 5 πεθάνουν, θα κάνει αυτός μία πρόταση. Ο 2 θα την υπερψηφίσει, ό,τι και να είναι, για να σώσει το τομάρι του. Ο 1, όμως, θα την καταψηφίσει, άρα θα έχουμε ισοπαλία, άρα, ο 3 θα πεθάνει, πράγμα που φυσικά δεν θέλει. Άρα, θα ψηφίσει έτσι ώστε να εγκριθεί μία από τις προτάσεις των 4, 5 (όποια από τις δύο τον συμφέρει πιο πολύ).

Ο πειρατής 4 σκέφτεται ότι, αν πεθάνει ο 5, τότε ό,τι πρόταση και να κάνει, ο 2 και ο 3 θα την υπερψηφίσουν, για να γλυτώσουν τα τομάρια τους. Όντας άπλειστος, θα ζητήσει να πάρει αυτός όλα τα λεφτά. Η πρότασή του θα περάσει έτσι κι αλλιώς, αρκεί να αποριφθεί, πρώτα, η πρόταση του 5. Ο 4 θέλει να αποριφθεί η πρόταση του 5 και για ένα άλλο λόγο: είναι αιμοδιψής.

Ο πειρατής 5, λοιπόν, ξέρει πως ο 4 σίγουρα θα τον καταψηφίσει. Ξέρει πως αν ζητήσει όλο το ποσό για τον εαυτό του, όλοι οι πειρατές θα τον καταψηφίσουν όχι επειδή θα κερδίσουν κάτι, αλλά διότι είναι αιμοδιψείς. Όμως, περισσότερο από αιμοδιψείς είναι άπληστοι, κι εκεί ακριβώς θα χτυπήσει!

Σκέφτεται ο 5 ότι αν δώσει από 1 χρυσό νόμισμα στους 1, 2, 3, τότε αυτοί θα τον υπερψηφίσουν, διότι αλλιώς θα πάμε στον 4 που δεν θα τους δώσει ούτε αυτό. Ξέρει ότι ο 4 θα τον καταψηφίσει ούτως ή άλλως, ακόμα κι αν του έδινε όλο το ποσό.

Επομένως η πρόταση του 5 είναι:
πειρατής | νομίσματα
-----------------------
1 | 1
2 | 1
3 | 1
4 | 0
5 | 97

24.12.06

Να, λοιπόν, που ήρθε η ώρα να κάνω κι εγώ τη θητεία μου. Αυτό αναστέλει, προφανώς, και τις μπριτζιστικές μου δραστηριότητες, αλλά είναι για το δικό σας καλό, διότι θα σας φυλάτω πιστά και φιλότιμα από τον εχθρό (όποιος κι αν είναι αυτός).

Προς το παρόν, λοιπόν, βαράω σκοπιές και κάνω το περιπολόπουλο εδώ κι εκεί. Πρώτα στο 643ΤΕ στη Χίο και τώρα στο 476ΤΗΠ στην Ξάνθη. Αργότερα θα ξαναγυρίσω στη Χίο. Ο Στρατός δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον και σε κάνει να χάσεις σε μεγάλο βαθμό την επαφή με τη ζωή σου. Αντί για να κάνεις ό,τι έχεις επιλέξει να κάνεις, είσαι αναγκασμένος να πηγαίνεις σε ασκήσεις όπως αυτή εδώ:

Ετικέτες

22.10.06

Νέο Πικοδρέπανο

Με ενθουσιασμό έγινε δεκτό από τη διεθνή κοινότητα το νέο πικοδρέπανο. Οι οπαδοί του εμπνευσμένου αυτού συμβόλου, που με μία απλή, αναγνωρίσημη σύνθεση, αποτυπώνει το συνδιασμό εξυπνάδας, στρατιγικής αλλά και ασυμβίβαστης επαναστατικότητας, θάρους και παρησίας, δυναμισμού αλλά και ποιητιτικής αισθαντικότητας, μπορούν να το θαυμάσουν για όσο τους αρέσει. Διότι τώρα το νέο πικοδρέπανο διατήθεται από αυτό εδώ το μπλογκ σε ψηφιακή μορφή. Απολάυστε το:

Έκδοση για το web:

'Εκδοση για μπλουζάκι:

17.10.06

Ημερολόγιο

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

στις 6/11 (ευρωπαϊκό σύστημα) παρουσιάζομαι φαντάρος. Τί σχέση έχει αυτό με το bridge?

Στις 27/10 παίζω bridge στην Κέρκυρα. Στις 3/11 παίζω bridge στην Αθήνα. Φαντάρος παρουσιάζομαι, μάλλον, στη Χίο. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Ηράκλειο Κρήτης. Το bridge με ταξιδεύει...

Μερικές φορές κάνω κάποιες έμμονες σκέψεις, που οι αστρολογο-παθείς λένε ότι ταιριάζουν με το ζώδιό μου.
Σκεφτόμουνα, λοιπόν, ότι θα πρέπει να υπάρξει, κάποια στιγμή, κάποια μετάφραση του όρου bridge στα ελληνικά. Το "γέφυρα" είναι γελοίο, οπότε προτείνω το "συμβολογιόφυρο". Μη με παρεξηγείτε, είναι ένα πρώτο δοκιμαστικό όνομα για να ξεκινήσει η διαδικασία της αναζήτησης ονόματος :)

Μερικές άλλες φορές, σκέφτομαι πιο πρακτικά ζητήματα, όπως το πως θα καταφέρω μέσα σε 10 μέρες να παίξω bridge και να παρουσιαστώ φαντάρος σε 3 διαφορετικά και απομακρυσμένα μεταξύ τους μέρη της χώρας, ενώ βρίσκομαι σε καποιο άλλο, εντελώς άσχετο μέρος. Το πλάνο είναι ως εξής: 26/10 μπαίνω στο καράβι με το αμάξι μου φορτωμένο με όλα μου τα πράγματα. Το πρωί, 27/10, είμαι στον Πειραιά και οδηγώ μέχρι την Ηγουμενίτσα, όπου παρατάω το αμαξάκι μου στο έλεος του Αλάχ (βασικά, ίσως βρεθεί κάποιος φίλος να το προσέχει). Την ίδια ημέρα ξεκινάω να παίζω με το φίλο μου το Δημήτρη. Την Κυριακή ή τη Δευτέρα, ξεκινάει η επιστροφή. Την ίδια ημέρα μπαίνω στο καράβι για Χίο, όπου φτάνω ίσα ίσα για να ξεφορτώσω και να αφήσω το αμάξι, 1-2 μέρες όλο κι όλο. Στις 2/11 ξαναμπαίνω στο καράβι, ώστε στις 3/11 να είμαι Αθήνα. Εκεί παίζω για δυο μέρες, και στις 5/11 παίρνω το πλοίο και την κάνω για Χίο ξανά. Παρουσιάζομαι φρεσκοξυρισμένος κατά το μεσημεράκι.

Είναι λίγο αγχωτικό, αλλά δεν θα ήθελα να φάω εντελώς αδρανής τις τελευταίες μου μέρες πριν παρουσιαστώ. Το bridge είναι η μεγαλύτερη μου ελπίδα για να περάσω το στρατό χωρίς πολλές απώλειες. Πρέπει κάτι να έχω να κάνω, αλλιώς θα πήξω εκεί μέσα, απλό δεν είναι;

11.10.06

Δεν βάλατε μυαλό!

Ο ΠΛΗ κατέβασε δύο ομάδες στο κύπελο Ελλάδος, μια στην 1-5 και μία στην 1-11. Η Δεύτερη δεν έσκισε, και είναι λογικό, το μπριτζ στην Ελλάδα έχει κάνει βήματα προόδου τελευταία και το επίπεδο έχει ανέβει. Στην 1-5, όμως, το πήραμε με σχετική άνεση.
Στη φωτογραφία βλέπετε εμένα κατά τη διάρκεια της απονομής.

ΟΚ, η αλήθεια είναι πως στη φωτογραφία βλέπετε το Ζαγοράκη να σηκώνει το Ευρωπαϊκό στην Πορτογαλία το 2004. Εμείς δεν πήραμε ακόμα το κυπελάκι στα χέρια. Όμως, βγήκαμε πρώτοι στην 1-5. Η ομάδα μου, εκτός από εμένα και το συμπαίκτη μου, είχε ακόμα μία κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη με τον κάζουαλ συμπαίκτη της από το Ηράκλειο, κι έναν ακόμα Ηρακλειώτη παίκτη με τον Ιταλό συμπαίκτη του. Είχαμε, δηλαδή, κάποιες όχι 100% Κρητικές προσθήκες. Να σημειώσουμε ότι ούτε κι εγώ είμαι Κρητικός, ούτε κι ο συμπαίκτης μου (αν και έχει κάποιες ρίζες). Εξάλλου, σημασία δεν έχει η καταγωγή, αλλά το να διαλύσεις τους αντιπάλους σου, με όποια πλευρά κι αν παίζεις.

Η διοργάνωση είχε δύο φάσεις, μία ομίλων και μία νοκ-άουτ. Η πρώτη φάση είχε 5 αγώνες, εκ των οποίων παίξαμε 4, γιατί κάποια ομάδα δεν παρουσιάστηκε. Τον πρώτο αγώνα που παίξαμε, τον χάσαμε 16-14. Από εκεί και πέρα, όμως, πήραμε μπροστά. Δεν χάσαμε κανέναν άλλο παιχνίδι, με αποκορύφομα τον τελευταίο αγώνα απέναντι στην (μέχρι εκείνη τη στιγμή πρωτοπόρα) ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Περάσαμε πρώτοι από τον όμιλο, κερδίσαμε, όχι εύκολα, αλλά σαφώς, τους δεύτερους του άλλου ομίλου, και δυαλύσαμε τη συμπαθέσταση αλλά ίσως λίγο αγχωμένη ομάδα του Βόλου στον μεγάλο τελικό. Στο πρώτο ημίχρονο του τελικού κερδίζαμε μεν, αλλά όχι με τόσο μεγάκη διαφορά. Η μεγάλη διαφορά στο τελικό σκορ οφείλεται, πιθανότατα, στο ότι το ζευγάρι που αντιμετωπίσαμε εγώ με το συμπαίκτη μου αποφάσισε να ρισκάρει, κι αγόραζε όλα τα συμβόλαια μανς, χωρίς να έχει ούτε τους πόντους, ούτε τα κρατήματα. Τους αφήναμε ακοντράριστους να μπαίνουν 2 και 3 μέσα, και εξασφαλίσαμε την κούπα.

Επόμενες δραστηριότητες περιλαμβάνουν, πιθανότατα, τη συμμετοχή στο τουρνουά Αρβανιτάκη στην Κέρκυρα, με άλλο συμπαίκτη, γιατί αυτόν που έχω τον βαρέθηκα :) (όχι Μάνο, δε σε βαρέθηκα, εξ΄αλλου μόνο εσύ διαβάζεις, σποραδικά και που, αυτό το μπλογκ, δεν θα ήθελα να δημιουργήσω άσχημες εντυπώσεις στο μοναδικό μου αναγνώστη).

Επίσης, ντρέπομαι για ορισμένα από τα παλιότερα ποστς αυτού του μπλογκ, αλλά τα αφήνω για ιστορικούς λόγους. Κανείς πρέπει να μπορεί να θυμάται τί ήταν πριν γίνει αυτό που είναι τώρα.

Υ.Γ.: Οι φίλοι μου Λουκάς και Ευθυμία σήκωσαν, επίσης, την κούπα στην 1-8, συμμετέχοντας σε μία, όπως φάνηκε, πολύ καλή ομάδα. Συγχαρητήρια και σ' αυτούς.

Bridge with Fantoni


Τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέβρη έγινε κοντά στο Ηράκλειο το διεθνές εκδρομικό μπριτζιστικό ιβέντ του Φαντόνι. Εκτός από τον αγαπητό μας Φούλβιο, συμμετείχαν και μπόλικοι άλλοι σπουδαίοι μπριτζέρ παγκόσμιας κλάσης, αλλά και εθνικής φήμης. Γενικά, το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό, οπότε με τον πάρτνερ μου δεν είχαμε και πολύ μεγάλες απαιτήσεις. Ουσιαστικά, είμαστε ευχαριστημένοι που το ποσσοστό μας είναι πάνω από 40% :) Την πρώτη μέρα, μάλιστα, πήγαμε αρκετά καλά, πάνω από 50%, και πήραμε και μάστερ πόιντς, αφού η δυναμικότητά μας είναι πολύ χαμηλή.

Απέναντι στο Φαντόνι δεν τα πήγαμε πολύ άσχημα. Κάναμε ένα σωστό 3ΝΤ, κάναμε ένα λάθος μπαράζομαι 4 πίκες κοντρέ δύο μέσα, κάνανε κι αυτοί μία καθαρή μανς 4 πίκες, τίποτα το σπουδαίο, τελικά. Συνολικά, πάντως, την τρίτη μέρα φάγαμε ανελέητο ξύλο από σαφώς ανώτερους αντιπάλους.

Αυτά έγιναν στο όπεν ζευγών. Στο όπεν ομάδων κατέβηκα με μία τυχαία ομάδα, και συμπαίκτη τον Σίφη, τον οποίο μπορεί να δείτε δίπλα μου, στη φωτογραφία. Βγήκαμε τελευταίοι :) Την δεύτερη μέρα παραλίγο να χάσουμε την τελευταία θέση, αλλά φρόντισα να μη συμβεί κάτι τέτοιο.

Τα βράδυα ήταν πολύ ωραία, γιατί είχε νυχτερινά τουρνουάκια. Έπαιξα στα περισσότερα από αυτά με τον φίλο μου και πρώτο συμπαίκτη μου, τον Εμ. Νομίζω ότι τις περισσότερες φορές το διασκεδάσαμε πολύ. Σε αυτά μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε στο χαλαρό με πολύ καλλύτερους παίκτες πίνοντας τη μπύρα μας. Από τις καλλύτερες στιγμές (και ιδέες) της διοργάνωσης.