Δεν βάλατε μυαλό!

Ο ΠΛΗ κατέβασε δύο ομάδες στο κύπελο Ελλάδος, μια στην 1-5 και μία στην 1-11. Η Δεύτερη δεν έσκισε, και είναι λογικό, το μπριτζ στην Ελλάδα έχει κάνει βήματα προόδου τελευταία και το επίπεδο έχει ανέβει. Στην 1-5, όμως, το πήραμε με σχετική άνεση.
Στη φωτογραφία βλέπετε εμένα κατά τη διάρκεια της απονομής.

ΟΚ, η αλήθεια είναι πως στη φωτογραφία βλέπετε το Ζαγοράκη να σηκώνει το Ευρωπαϊκό στην Πορτογαλία το 2004. Εμείς δεν πήραμε ακόμα το κυπελάκι στα χέρια. Όμως, βγήκαμε πρώτοι στην 1-5. Η ομάδα μου, εκτός από εμένα και το συμπαίκτη μου, είχε ακόμα μία κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη με τον κάζουαλ συμπαίκτη της από το Ηράκλειο, κι έναν ακόμα Ηρακλειώτη παίκτη με τον Ιταλό συμπαίκτη του. Είχαμε, δηλαδή, κάποιες όχι 100% Κρητικές προσθήκες. Να σημειώσουμε ότι ούτε κι εγώ είμαι Κρητικός, ούτε κι ο συμπαίκτης μου (αν και έχει κάποιες ρίζες). Εξάλλου, σημασία δεν έχει η καταγωγή, αλλά το να διαλύσεις τους αντιπάλους σου, με όποια πλευρά κι αν παίζεις.

Η διοργάνωση είχε δύο φάσεις, μία ομίλων και μία νοκ-άουτ. Η πρώτη φάση είχε 5 αγώνες, εκ των οποίων παίξαμε 4, γιατί κάποια ομάδα δεν παρουσιάστηκε. Τον πρώτο αγώνα που παίξαμε, τον χάσαμε 16-14. Από εκεί και πέρα, όμως, πήραμε μπροστά. Δεν χάσαμε κανέναν άλλο παιχνίδι, με αποκορύφομα τον τελευταίο αγώνα απέναντι στην (μέχρι εκείνη τη στιγμή πρωτοπόρα) ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Περάσαμε πρώτοι από τον όμιλο, κερδίσαμε, όχι εύκολα, αλλά σαφώς, τους δεύτερους του άλλου ομίλου, και δυαλύσαμε τη συμπαθέσταση αλλά ίσως λίγο αγχωμένη ομάδα του Βόλου στον μεγάλο τελικό. Στο πρώτο ημίχρονο του τελικού κερδίζαμε μεν, αλλά όχι με τόσο μεγάκη διαφορά. Η μεγάλη διαφορά στο τελικό σκορ οφείλεται, πιθανότατα, στο ότι το ζευγάρι που αντιμετωπίσαμε εγώ με το συμπαίκτη μου αποφάσισε να ρισκάρει, κι αγόραζε όλα τα συμβόλαια μανς, χωρίς να έχει ούτε τους πόντους, ούτε τα κρατήματα. Τους αφήναμε ακοντράριστους να μπαίνουν 2 και 3 μέσα, και εξασφαλίσαμε την κούπα.

Επόμενες δραστηριότητες περιλαμβάνουν, πιθανότατα, τη συμμετοχή στο τουρνουά Αρβανιτάκη στην Κέρκυρα, με άλλο συμπαίκτη, γιατί αυτόν που έχω τον βαρέθηκα :) (όχι Μάνο, δε σε βαρέθηκα, εξ΄αλλου μόνο εσύ διαβάζεις, σποραδικά και που, αυτό το μπλογκ, δεν θα ήθελα να δημιουργήσω άσχημες εντυπώσεις στο μοναδικό μου αναγνώστη).

Επίσης, ντρέπομαι για ορισμένα από τα παλιότερα ποστς αυτού του μπλογκ, αλλά τα αφήνω για ιστορικούς λόγους. Κανείς πρέπει να μπορεί να θυμάται τί ήταν πριν γίνει αυτό που είναι τώρα.

Υ.Γ.: Οι φίλοι μου Λουκάς και Ευθυμία σήκωσαν, επίσης, την κούπα στην 1-8, συμμετέχοντας σε μία, όπως φάνηκε, πολύ καλή ομάδα. Συγχαρητήρια και σ' αυτούς.