Το μπριτζ, η πρέφα κι ο ΠΛΗ

Η πρώτη μου εντύπωση σχετικά με το μπριτζ ήταν αρνητική. Βλέπετε, δεν μου αρέσουν τα παιχνίδια με τράπουλες. Έβλεπα τους άλλους να παίζουν πρέφα, μπριτζ και πόκα με τις ώρες και βαριόμουν κι έφευγα από το δωμάτιο. Κάποιοι άρχισαν να μου λένε πως το μπριτζ δεν είναι τζογαδόρικο παιχνίδι, δεν έχει να κάνει με τις τράπουλες αυτές καθεαυτές, η τράπουλα είναι, απλώς, ένα μέσο. Αλλά κι η πρέφα, μου είπανε, σε αυτά τα πλάισια κινείται.

Να μην τα πολυλογώ, με ψήσανε να μάθω πρέφα. Αρχίσαμε να παίζουμε το προηγούμενο καλοκαίρι. "Είναι αδικία να έχεις τελειώσει πανεπιστήμιο, να έχεις υπάρξει αιώνιος φοιτητής και να μην ξέρεις πρέφα" συνήθιζαν να με πειράζουν κάποιοι φίλοι μου. Βάλθηκα, λοιπόν, να καλύψω το χαμένο έδαφος.

Η πρέφα ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα, και μου έδειξε τις χαρές του να παίζεις ένα μπαζοπαίχνιδο, στο οποίο πρέπει να διεκδικίσεις αυτά που το χέρι σου αξίζει, να μαντέψεις τα χέρια των άλλων και να σταθείς τουλάχιστον στο ύψος των περιστάσεων (δηλαδή της αξίας του χεριού σου). Από αυτή την άποψη, η πρέφα αντιπροσωπεύει τη θεωρία ότι όλοι είμαστε μόνοι μας στη ζωή, κι ότι έχουμε κάποιες προδιαγεγραμμένες δυνατότητες. Το πως θα εκμεταλευτούμε τις δυνατότητες αυτές εξαρτάται από εμάς τους ίδιους. Το να βροντοφωνάξεις "έχω καλή και μακρυά πίκα" μπορεί να είναι καλό, γιατί κερδίζεις τη θέση σου στο σύστημα, αλλά μπορεί να είναι και κακό, διότι οι άλλοι ξέρουν ποια είναι η δύναμη και η αδυναμία σου και μπορούν να σε αντιμετοπίσουν ευκολότερα.

Κανένα 6μηνο μετά, άρχισα να μαθάινω μπριτζ στον ΠΛΗ, δηλαδή την Περιηγιτική Λέσχη Ηρακλείου. Πριν από αυτό, ο καλός μου φίλος Δ. μου είχε δώσει σόφτγουεαρ για εκτελέσεις, και είχα εξασκηθεί λίγο μόνος μου. Οι εκτελέσεις στο μπριτζ μοιάζουν κάπως με αυτές της πρέφας. Μπορεί κάθε μπάζα να είναι τέσσερα χαρτιά, κι ο εκτελεστής να χειρίζεται δύο χέρια (το ένα ανοιχτό), αλλά οι βασικές οι αρχές είναι οι ίδιες. Η αγορά κι η άμυνα είναι που αλλάζουν εντελώς το σκηνικό και κάνουν το μπριτζ να μην είναι μία πιο πολύπλοκη πρέφα.

Στον ΠΛΗ, ο Μ.Κ. μας έμαθε τους κανόνες του παιχνιδιού, το πρώτο μας αγοραστικό σύστημα (4-φυλα), τις πλέον απαραίτητες συμβάσεις και τις στοιχειώδεις τεχνικές εκτέλεσης και άμυνας. Παρ' ό,τι όλα ήταν σε στοιχειώδες επίπεδο, εντυπωσιάστηκα από τη φιλοσοφία του παιχνιδιού.

Οι διαφορές με την πρέφα είναι ουσιαστικές. Κατ' αρχήν, εδώ δεν παίζεις μόνος σου. Αυτό είναι η πιο βασική αρχή του μπριτζ: παίζεις με συμπαίκτη, είσαστε ομάδα. Ό,τι καλό κάνετε, το έχετε καταφέρει μαζί. Ό,τι βλακεία κάνετε, η ευθύνη βαραίνει και τους δύο. Εσωτερικά, βέβαια, μπορείτε να μαλώνετε με τις ώρες για το ποιος φταίει γι αυτό ή εκείνο το λάθος, και γι αυτό λένε πως δεν πρέπει τα ζευγάρια στη ζωή να είναι ζευγάρια στο μπριτζ. Μέχρι και φόνος έχει γίνει!

Τέλος πάντων, η συνεργασία είναι απαραίτητη τόσο στην αγορά, όσο και στην άμυνα. Η άμυνα είναι το δεύτερο διαφορετικό πράγμα σε σχέση με την πρέφα. Στην πρέφα προσπαθείς να βάλεις μέσα τον εκτελεστή, και για να το κάνεις αυτό, συνεργάζεσαι ΠΡΟΣΟΡΙΝΑ με τον άλλο αντίπαλο. Αν ξέρεις ότι ο εκτελεστής θα βγάλει παραπάνω μπάζες, προτιμάς να φας μπάζα από τον υποτιθέμενο συνεργάτη σου, παρά να ρισκάρεις να μπεις εσύ μέσα. Πρόκειται για μια λυκοφιλία. Αντίθετα, στο μπριτζ η σχέση με το συμπαίκτη πρέπει να είναι σχεδόν ερωτική. Πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη, να λειτουργείτε μαζί, να καταβάλεις προσπάθειες για να καταλάβεις τον άλλο, τις κινήσεις και τις επιδιώξεις του. Πρέπει να είσαστε ζευγάρι.

Από αυτή την άποψη το μπριτζ είναι πολύ πιο ευαίσθητο και ρομαντικό, σε σχέση με την κυνική πρέφα. Η φιλοσοφία του είναι πως στη ζωή δεν πρέπει να πορεύεσαι μόνος, αλλά χρειάζεσαι το έτερον ήμισι, που θα σε συμπληρώσει και θα το συμπληρώσεις. Η επιτυχία σου στη ζωή εξαρτάται από την επιτυχία της σχέσης σου με τον/την συμπαίκτη. Και πολύ περισσότερο από αυτό, οι δυνατότητες σου είναι τεράστιες, διότι υπάρχει η συνεργασία. Αν ήσουν μόνος σου, οι δυνατότητές σου θα περιορίζονταν από τα όριά σου, αλλά τώρα μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου μέσα από τη συνεργασία σου με το συμπαίκτη.

Αυτό είναι και το στοιχείο που κάνει το μπριτζ να μην είναι ποτέ βαρετό. Το ζήτημα της επικοινωνίας ανάμεσα σε συμπαίκτες, δεδομένης μίας καλά ορισμένης γλώσσας με πεπερασμένο αριθμό συμβόλων, λέξεων και φράσεων, είναι κάτι που δύο υπολογιστές θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν με σχετική ευκολία. Οι άνθρωποι, όμως; Η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους είναι το αιώνιο πρόβλημα αλλά και η κινητήριος δύναμη της κοινωνίας. Αν λύσεις το ζήτημα στο μπριτζ, το έχεις λύσει παντού. Αλλά το πρόβλημα δε λύνεται! Το μπριτζ θα καθρευτίζει πάντοτε τόσο τη μαγεία όσο και την προβληματικότητα της επικοινωνίας ανάμεσα σε ανθρώπους.

Αλλά αρκετά με τις αμπελοφιλοσοφίες. Από εδώ και μπρος θα ξεκινήσω να γράφω πιο συγκεκριμένα πράγματα. Με τον πάρτνερ μου θεωρούμε ότι, για το επίπεδο μας, είμαστε καλοί εκτελεστές, αλλα έχουμε άμεση ανάγκη στο να βελτιώσουμε την άμυνα και την αγορά μας (κυρίως η άμυνα είναι πολύ ευαίσθητο ζήτημα). Θα τα δούμε σιγά σιγά...